Εδώ και λίγες εβδομάδες, ο πλανήτης Κρόνος πέρασε πλέον στο γήινο Αρχέτυπο του Αιγόκερου. Μετά από δύο σχεδόν χρόνια στον Τοξότη – στο Αρχέτυπο της αναζήτησης νοήματος – ο Κρόνος αλλάζει ποιότητα και λειτουργεί πλέον με έναν εντελώς διαφορετικό, αλλά εξίσου χρήσιμο, τρόπο.
Ο Κρόνος συμβολίζει μια δύναμη μέσα μας – μέσα σε κάθε άνθρωπο. Είναι η δύναμη του χρόνου και της επίγνωσης που αυτός παράγει και ως εκ τούτου η δύναμη που δημιουργεί ταυτόχρονα τις εσωτερικές μας παραστάσεις για το μέλλον. Ο Κρόνος ενσαρκώνει την ικανότητα κάθε ανθρώπου να σχηματίζει, μέσα του, ένα σχέδιο – ένα “concept“ – για οτιδήποτε θέλει να υλοποιήσει. Λειτουργεί, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, ως η «τεχνογνωσία» – το “know how” – της ζωής και είναι φυσικά πολύτιμη.
Το προηγούμενο διάστημα, η δύναμη αυτή βρέθηκε «συντονισμένη» στον Τοξότη. Λειτούργησε αναζητώντας εσωτερικές παραστάσεις και σχέδια που να έχουν κάποιο νόημα ή αναθεωρώντας και εξετάζοντας τα ήδη υπάρχοντα, ως προς αυτό. Τα σχέδια της ζωής μας προσαρμόστηκαν στους στόχους μας ή και μετρήθηκαν ως προς τη συμβατότητά τους με αυτούς. Μια τέτοια χρονική περίοδος, όπως αυτή που αφήνουμε πίσω μας, συμβάλλει ώστε τα «κόνσεπτ» μας για οτιδήποτε – από τα μικρά και καθημερινά έως τα μεγάλα και μακροπρόθεσμα – να βρίσκουν ή να εναρμονίζονται με κάποιο περιεκτικότερο σκοπό και όραμα.
Η χρονική ποιότητα που ακολουθεί – με τον Κρόνο στον Αιγόκερω -, είναι μια ποιότητα που θέλει, στην κυριολεξία, να μορφοποιήσει νέες – και συγκεκριμένες – πλέον παραστάσεις, βάση της αξιολόγησης που προηγήθηκε.
Τί είναι όμως μια εσωτερική παράσταση, πώς λειτουργεί, πώς γεννιέται και πώς πεθαίνει;
Συνήθως όλα ξεκινούν από κάποια ανάγκη.. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος διψά και θέλει να πιεί νερό. Ή μια ολόκληρη κοινότητα χρειάζεται νερό για την άρδευση των καλλιεργειών της. Ο Κρόνος χρειάζεται – σε κάθε περίπτωση – ώστε να γεννηθεί το «κόνσεπτ» που θα απαντήσει στην εκάστοτε ανάγκη. Αυτός είναι ο ρόλος του.
Αν διψώ, το πιο απλό «κόνσεπτ» είναι ίσως, να σηκωθώ (αν κάθομαι!), να πάρω ένα ποτήρι (αν υποθέσουμε ότι έχω ή γνωρίζω που θα βρω ένα) και να κατευθυνθώ προς τη βρύση, όπου θα το γεμίσω, για να πιώ και να ξεδιψάσω. Αυτό αποτελεί ένα απλουστευμένο παράδειγμα ενός σχεδίου που απαντά σε μια απλή και καθημερινή ανάγκη μου. Αποτελεί επίσης ένα αυτονόητο “know how“ για κάθε άνθρωπο μιας ηλικίας και πάνω – ενώ για ένα μικρό παιδί ακόμη όχι. Το γεγονός ότι μπορώ να δημιουργήσω – μέσα μου – παραστάσεις για τον τρόπο που θα πετύχω εκείνο που θέλω ή χρειάζομαι, οφείλεται αποκλειστικά στη δύναμη του Κρόνου και του χρόνου. Αν δεν έχω κάποιο σχέδιο ή το σχέδιό μου δεν είναι αρκετά ώριμο, τότε «θα μείνω διψασμένος». Συχνά χρειάζεται να αναγκαστώ, να πάθω για να μάθω ή να «αποτύχω» πολλές φορές, πριν φτάσω στη δημιουργία ενός λειτουργικού σχεδίου.
Κοινωνίες ολόκληρες ή αλλιώς η συλλογική μας συνείδηση λειτουργεί με ανάλογο τρόπο. Οι αγρότες έχουν βρει τρόπους ώστε να μαζεύουν νερό για να ποτίσουν τα χωράφια τους. Υπάρχουν φυσικά διάφορα «κόνσεπτ». Άλλοι μαζεύουν το νερό της βροχής, άλλοι έφτιαξαν πηγάδια, άλλοι έσκαψαν αρδευτικά ρυάκια. Οι συλλογικές μας παραστάσεις – τα «κόνσεπτ» μας – διαφέρουν. Κάποιο το κάνουν έτσι, άλλοι «γιουβέτσι». Κι εδώ, όσο πιο δυνατός και ώριμος είναι ο Κρόνος – μέσα μας – τόσο καλύτερα και πιο αποτελεσματικά «κόνσεπτ» αναπτύσσουμε.
Στο θεμελιώδες γήινο Αρχέτυπο – στον Αιγόκερω – «γεννιούνται» όλες οι γήινες μορφές. Όλα σχηματοποιούνται, εκεί, ως μια παράσταση του δημιουργικού νου, για να υλοποιηθούν με τη βοήθεια της σταθερής γήινης ποιότητας – εκείνης του Ταύρου. Ο Αιγόκερως ορίζει το «πώς», το «πώς ακριβώς», καταστρώνει το σχέδιο με ρεαλισμό και επίγνωση των δυσκολιών και των προκλήσεων. Είναι η ποιότητα που μας κάνει συνειδητούς ως προς τις απαιτήσεις, τους περιορισμούς ή τις θυσίες που είναι κάθε φορά αναγκαίες, για να λειτουργήσει επιτυχώς ένα οποιοδήποτε σχέδιο.
Γι’ αυτό και η ποιότητα του Αιγόκερου συμπεριλαμβάνει τα στοιχεία της ακρίβειας, της συνέπειας, της πειθαρχίας, του καθήκοντος, της σκληρής προσπάθειας κτλ. Η αρετή που συμβολίζει το ζώδιο αυτό είναι επίσης η ανάληψη ευθύνης και μάλιστα ευθύνης, υπερ-προσωπικής. Με τη βοήθεια της ποιότητας του Αιγόκερου, μπορούμε να φέρουμε μορφές σε γήινη ύπαρξη – μπορούμε να κάνουμε «κάτι» στη ζωή. Ένα «κάτι», απτό και γειωμένο που αφορά και επηρεάζει άμεσα τον κόσμο γύρω μας. Όταν το καταφέρνουμε, έχουμε στην ουσία καταφέρει να γειώσουμε τη δική μας παράσταση των πραγμάτων.
Ο Αιγόκερως εξοπλίζει επίσης με τις απαραίτητες ικανότητες, ώστε το σχέδιο να μπει σε εφαρμογή και να έχει πιθανότητες επιτυχίας. Ό,τι εμποδίζει, ό,τι είναι περιττό ή δεν εξυπηρετεί την παράστασή μας, διαχωρίζεται και αφήνεται πίσω – συνήθως, με συνοπτικές διαδικασίες. Από τη σκοπιά του Αρχέτυπου αυτού, το «δε μπορώ» υφίσταται μόνο ως «δε θέλω» και άρα, «αν θέλω, μπορώ»! Με πολύ δουλειά και μόχθο, με αυταπάρνηση και προσήλωση στο σχέδιο.
Για τους λόγους αυτούς, ο Κρόνος στην Αστρολογία θεωρείται και ο πλανήτης-κυβερνήτης του Αιγόκερου. Είναι η πλανητική δύναμη που μας οδηγεί να γνωρίσουμε την ποιότητα του Αιγόκερου και ταυτόχρονα, η δύναμη που επωφελείται και ωριμάζει, μέσα μας, όσο περισσότερο πλησιάζουμε στην αρετή του. Ο Κρόνος μας γεφυρώνει συνειδησιακά με τον Αιγόκερω – αυτή είναι η αστρολογική σημασία του όρου «κυβερνήτης».
Ο Κρόνος στον Αιγόκερω, λοιπόν, σηματοδοτεί μια χρονική περίοδο όπου νέα σχέδια – νέα «κόνσεπτ» – δημιουργούνται και μπαίνουν σε εφαρμογή. Εκεί, ο Κρόνος, μέσα μας, εισέρχεται σ’ ένα νέο κύκλο – και επανεκκινεί! Αν έχουμε αδράξει τη χρονική ποιότητα που προηγήθηκε (με τον Κρόνο στον Τοξότη), έχουμε καταλάβει – σε κάποιον τουλάχιστον βαθμό – ποιά σχέδια του παρελθόντος απέτυχαν και γιατί και είμαστε ενδεχομένως κομματάκι σοφότεροι. Έχουμε καταλάβει επίσης, ποιά σχέδια έχουν νόημα για εμάς και ποιά είναι άνευ νοήματος και ουσίας. Παλιές παραστάσεις καταρρέουν συνήθως, μόνο όταν συνειδητοποιούμε ότι δεν εξυπηρέτησαν τις ανάγκες και τους στόχους μας. Τότε γινόμαστε πρόθυμοι να τις αναθεωρήσουμε και δημιουργείται ο απαραίτητος ζωτικός χώρος για να γεννηθούν νέες.
Τώρα είναι η ώρα να σχηματίσουμε νέες παραστάσεις για το μέλλον βάση της εμπειρίας του παρελθόντος και ν’ αρχίσουμε να τις «δουλεύουμε». Τώρα μπορούν να αναδυθούν και να συγκεκριμενοποιηθούν νέα «κόνσεπτ», σε κάθε τομέα της συλλογικής ζωής. Νέα «κόνσεπτ» πάντου – νέα «κόνσεπτ» ζωής, αντικαθιστούν τα παλιά και ξεπερασμένα και θεμελιώνουν – πρώτα ως αντιληπτική παράσταση, στο «κεφάλι» μας – τις νέες μορφές που θα πάρουν σάρκα και οστά στο μέλλον.
Ανδρέας Παλαιολόγος