εργαστήριο δραματοθεραπείαςαθηνά – η γυναικεία ταυτότητα μέσα από τα αρχέτυπα των θεαινών της αρχαιότητας
Αθηνά
Παρθένος, μητέρα του λόγου και των τεχνών. Παντοδύναμη, θηλυκή και αρσενική μαζί, είναι η θεά της δημιουργίας, της μεταμόρφωσης της ύλης αλλά και της σοφής διάκρισης, αλήθειας και δικαίου στις καταστάσεις της ζωής.
Θα μας εμπνεύσει στην ύφανση μιας ζωής, με μαχητικό πνεύμα, δημιουργικότητα και μεταμόρφωση.
Σε αυτές τις δύο ημέρες θα διερευνήσουμε το θηλυκό στοιχείο μέσα από το αρχέτυπο της θεάς Αθηνάς.
Ολόκληρη η εργασία με τις θεές είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας με επίκεντρο την γυναικεία μας ταυτότητα.
Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού:
- Εγκαθιστούμε ένα περιβάλλον, όπου οι γυναίκες θα μπορέσουν να νιώσουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη.
- Eξερευνούμε τα αρχέτυπα των Ελληνίδων θεαινών της αρχαιότητας και πως αυτά επηρεάζουν εμάς και τη ζωή μας.
- Συνδεόμαστε με αυτά και ανακαλύπτουμε κρυφές πτυχές του εαυτού, διεισδύοντας βαθύτερα στο ποιες πραγματικά είμαστε.
- Δουλεύουμε βαθιά, μέσα από το σώμα και μέσα από την τέχνη και την τελετουργία.
- Συνδεόμαστε με το κέντρο του εαυτού, «με το εσωτερικό μας παιδί», με την έφηβη που ήμασταν κάποτε.
- Eπεξεργαζόμαστε τις πλάνες και τους φόβους μας.
- Eστιάζουμε στην κάθαρση του νοητικού, του συναισθηματικού σώματος και της ενέργειάς μας.
- Ενισχύουμε την δημιουργική αυτοέκφραση της καθεμιάς και ολόκληρης της ομάδας, χορεύουμε, παίζουμε θέατρο και δημιουργούμε ζωγραφιές, πήλινα, μάσκες, διαδήματα, ζώνες, λουλούδια και μαγικά αντικείμενα, γεμάτα προσωπικά σύμβολα, μεράκι και αγάπη.
- Προάγουμε την αυτοπροστασία, τη διάκριση, ενώνουμε τα κομμάτια του εαυτού.
- Επιδιώκουμε την επούλωση, την απελευθέρωση και την ολοκλήρωση.
- Βιώνουμε αγάπη για τον εαυτό, ελπίδα, χαρά, υπέροχο παιχνίδι και μοίρασμα με τις άλλες γυναίκες.
Τι σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στη σύγχρονη γυναίκα και τις θεές του αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου;
Η δραματοθεραπεύτρια Βάσω Παπάλη πιστεύει ότι οι μύθοι για το θηλυκό στοιχείο είναι ένα μέσον που βοηθά στην κατανόηση των αρχετύπων, που λειτουργούν μέσα στην ψυχολογία και την προσωπικότητα. Μπορεί να είναι πολύ μακρινοί χρονικά, αλλά εμπεριέχουν αιώνιες αξίες αφού οι μύθοι δημιουργήθηκαν για να εμπνεύσουν τότε όπως και τώρα, υπενθυμίζοντας την ιερότητα της ύπαρξης.
Στη δραματοθεραπεία της, χρησιμοποιεί μύθους, παραμύθια, λογοτεχνικά και θεατρικά έργα και άλλα προκειμένου να εξυπηρετηθεί η λειτουργία της μεταφοράς ρόλων και καταστάσεων με στόχο την επεξεργασία αντίστοιχων ρόλων και καταστάσεων της ζωής.
Η αρχή έγινε με την εξερεύνηση του μύθου της Μήδειας που αποτελεί «από χίλιες πλευρές» ένα από τα αρχέτυπα της μητέρας.
Της Μεγάλης Μητέρας όπως λατρεύτηκε για χιλιάδες χρόνια από τους προϊστορικούς λαούς, σε όλα τα μήκα και τα πλάτη της γης, αλλά και της μάνας όλων των ανθρώπινων πλασμάτων επί του πλανήτη. Έζησε ανά τους αιώνες και θα «ζει» πάντα, μέσα από κάθε γυναίκα, εμποδίζοντας, στερώντας, καταπιέζοντας τα παιδιά της με τους πιο λεπταίσθητους τρόπους. Θα είναι εκεί χωρίς οίκτο, όσο η ίδια η γυναίκα δεν αντιμετωπίζεται με αγάπη, σεβασμό, φροντίδα, προστασία, ελευθερία, βοήθεια και παιδεία, σε αυτό το έργο της ανατροφής των επόμενων γενεών.
Έτσι γεννήθηκε η ιδέα της ενίσχυσης γυναικών ελεύθερων, συνειδητών, εμπνευσμένων, που ευρισκόμενες στο μητρικό ρόλο, θα μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους ακριβώς τα αγαθά της ελεύθερης συνείδησης και του γενναιόδωρου ψυχισμού. Ακολουθώντας αυτά τα ιδεώδη οδηγήθηκε στα θηλυκά Αρχέτυπα των θεαινών της Αρχαιότητας, έτσι όπως μας παραδόθηκαν πριν την έλευση της πατριαρχίας.
Για τις σύγχρονες γυναίκες οι Θεές υπάρχουν σαν ψυχολογικά πρότυπα. Κάθε γυναίκα μπορεί να νιώθει πιο κοντά σε μια ή περισσότερες θεές, ανάλογα με τα στοιχεία που αλληλεπιδρούν, όπως η οικογένεια, οι καταβολές, οι συνθήκες και η διάθεση για αλλαγή.
Σχετικές Πληροφορίες
TI EINAI Η ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Από τις λέξεις δράμα, που στην αρχαία Ελλάδα σήμαινε την τέχνη του θεάτρου και θεραπεία.
Η δραματοθεραπεια είναι μια ψυχοδυναμική (λεκτική αλλά και με κάποιου είδους δράση) μέθοδος ψυχοθεραπείας, η οποία ακουμπά στην επιστήμη (ψυχανάλυση,ψυχολογία), αλλά και στην τέχνη – ειδικότερα χρησιμοποιεί τεχνικές θεάτρου.
Κι όπως η τέχνη του θεάτρου χρησιμοποιεί όλες τις τέχνες για να υπάρξει, έτσι και η δραματοθεραπεία χρησιμοποιεί και άλλες τέχνες. Τη ζωγραφική, τον πηλό, την κίνηση, τη μουσική, τη συγγραφή, τη σκηνοθεσία, το ρόλο, τη μάσκα και συνεχώς εμπλουτίζει τα μέσα της, μέσα από την δημιουργικότητα θεραπευτών και θεραπευόμενων.
Χρησιμοποιεί την «μεταφορά» των πηγών της, που είναι οι μύθοι, τα παραμύθια, οι αφηγήσεις και τα μυθιστορήματα, ο κινηματογράφος και τα θεατρικά έργα από όλες τις γωνιές της γης, όπως καταγράφηκαν στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας.
Η δραματοθεραπεία όπως και άλλες ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι μέσω τέχνης – όπως η χοροθεραπεία, η μουσικοθεραπεία και το Αrt therapy (μέσα από την ζωγραφική και τον πηλό) -, στοχεύουν στη χρήση της φαντασίας και της δημιουργικότητας των συμμετεχόντων στις συνεδρίες της, ατομικές και ομαδικές.
Στην τελετουργική δραματοθεραπεία, μπαίνουμε σε τελετουργικά δρώμενα, με στόχο να ωφεληθούμε από τη μοναδική δύναμη της τελετουργίας, στα πεδία της μελέτης μας (όπως εδώ στην εργασία με τις θεές).
Η τελετουργία έχει χρησιμοποιηθεί ήδη από τις αρχέγονες κοινωνίες, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, για να βοηθήσει και να πλαισιώσει τις μεταβατικές φάσεις (περάσματα), στη διάρκεια της ζωής ανθρώπων και κοινωνιών.
Πότε?
Σαββατοκύριακο, 13 – 14/01/2018,
12.00 – 18.00
Πού?
Πόσο?
150 ευρώ
Early Bird, έως 31/12/2017: 100 ευρώ
(η τιμή συμπεριλαμβάνει υλικά εργαστηρίου)
(δε συμπεριλαμβάνει φ.π.α.)
Διοργανωτής
No Events on The List at This Time
συντονίστρια - εισηγήτρια
Η Βάσω Παπάλη κατάγεται από τη Σέριφο των Κυκλάδων και γεννήθηκε το 1963 στην Αθήνα. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Αθηνών στο Τμήμα Γαλλικής Φιλολογίας και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι με τίτλο «Ψυχανάλυση και Λογοτεχνία» (Paris VII,1986) στην έδρα της ψυχαναλύτριας Julia Kristeva. Επιστρέφοντας στην Αθήνα και ενώ εργάζεται στην διδασκαλία της Γαλλικής γλώσσας, ξεκινάει την εκπαίδευση στη Δραματοθεραπεία από το Σύλλογο Δραματοθεραπευτών Ελλάδας και παράλληλα φοιτά στο Θεατρικό Εργαστήρι του Κ. Καζάκου (1994).
Το 1998 σκηνοθετεί την παράσταση «Τίτα Λου» που παρουσιάστηκε από το «Θέατρο των Νέων» στο χώρο του Γ. Κακλέα.
Από το 1994 δραστηριοποιείται εθελοντικά στο χώρο του Ελευθεριακού Συνδέσμου Απεξάρτησης και συνεχίζει με ομάδες θεραπείας τοξικοεξαρτημένων ατόμων.
Το 2008 πήρε μέρος στην παράσταση «Σαν τίποτα να μην είχε γίνει», που δημιουργήθηκε στα πλαίσια του Ελευ.Συν.Α. και παρουσιάστηκε στο «Θέατρο της Ημέρας» στην Αθήνα και στο δημοτικό Θέατρο Αιγίου.
Το 2009 πήρε μέρος στην παράσταση «Για ένα ζευγάρι ρόδα» με τη θεατρική ομάδα Τέτιγξ, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Σαντορίνης.
Από το 2005 εργάζεται με τα «Τελετουργικά των θεαινών της Αρχαίας Ελλάδας», σύλληψη που πραγματοποιήθηκε και εξελίχτηκε μέσα από την πτυχιακή της εργασία στη Δραματοθεραπεία, σε ατομικές συνεδρίες αλλά και σε ομάδες γυναικών.
Έχει λάβει μέρος σε πλήθος σεμιναρίων και συνεδρίων Θεάτρου, Χορού, Δραματοθεραπείας, Θεραπείας μέσω της Τέχνης (art therapy, dance movement therapy) και Ψυχιατρικής, συνεχίζοντας μέχρι σήμερα την επιμόρφωσή της.
Έχει ασχοληθεί με την αγωγή του σώματος μέσα από το κλασικό μπαλέτο, το σύγχρονο χορό, τη yoga και τις πολεμικές τέχνες.
Είναι μητέρα τριών παιδιών.