Εργαστήριο

«ΕΣΤΙΑ» – Η γυναικεία ταυτότητα μέσα από τα Αρχέτυπα των θεαινών της αρχαιότητας

ΕΣΤΙΑ

«Η Εστία είναι το ΚΕΝΤΡΟ, το αόρατο κέντρο πίσω από οποιαδήποτε κοινωνική, θρησκευτική, και τελετουργική έκφραση.
Είναι η ΦΛΟΓΑ που «συγκεντρώνει», τόσο σε αφηρημένο πνευματικό, όσο και σε συγκεκριμένο υλικό επίπεδο.
Είναι η ΑΕΝΑΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της επιστροφής στο κέντρο και της προώθησης πάλι στην περιφέρεια, σε αναζήτηση νέας πνευματικής τροφής και δράσης.
Είναι το ΣΗΜΕΙΟ συγκέντρωσης των ανθρωπίνων υπάρξεων γύρω από τη φωτιά του πνεύματος, στη νύχτα της ερήμου.
Είναι η ΚΑΡΔΙΑ, το αόρατο σημείο συγκέντρωσης, όλων των θεών.
Είναι η ΘΕΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ.»
(Από το e-zine.gr)

Πώς θα εργαστούμε στο συγκεκριμένο εργαστήριο Δραματοθεραπείας:

Μετά από τους κύκλους της Αρτέμιδας, της Αθηνάς, της Αφροδίτης, της Περσεφόνης, της Ήρας, της Μήδειας, της Παναγίας, της Ισιδας, της Αριάδνης, για πρώτη φορά θα εργαστούμε δραματοθεραπευτικά με το Αρχέτυπο της θεάς Εστίας, αναζητώντας το ακλόνητο κέντρο μας, το οποίο πάντα είναι και πάντα ζεσταίνει, στηρίζει, προσανατολίζει την ύπαρξη μας. Είναι εκεί για να ξανασυνδεθούμε και να συνεχίσουμε το μονοπάτι μας, ισορροπώντας από τους κλυδωνισμούς. 

Θα εργαστούμε με τους μύθους της θεάς, με τα υλικά της ζωγραφικής και των κατασκευών της δραματοθεραπείας, με τα τελετουργικά της φωτιάς, με οραματισμούς και μοιράσματα όπως πάντα. 

Ανοιχτό σε όλες τις γυναίκες κάθε ηλικίας, γιατί το κέντρο μας είναι πάντα αφετηρία, διαδικασία, και στόχος μαζί της ζωής μας. 

Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού:

• Εγκαθιστούμε ένα περιβάλλον όπου οι γυναίκες να μπορέσουν να νιώσουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη.
• Eξερευνούμε τα αρχέτυπα των Ελληνίδων θεαινών της αρχαιότητας και πώς αυτά επηρεάζουν εμάς και τη ζωή μας.
• Συνδεόμαστε με αυτά και ανακαλύπτουμε κρυφές πτυχές του εαυτού, διεισδύοντας βαθύτερα στο ποιες πραγματικά είμαστε.
• Δουλεύουμε βαθιά, μέσα από το σώμα και μέσα από την τέχνη και την τελετουργία.
• Συνδεόμαστε με το κέντρο του εαυτού, «με το εσωτερικό μας παιδί», με την έφηβη που ήμασταν κάποτε.
• Eπεξεργαζόμαστε τις πλάνες και τους φόβους μας.
• Eστιάζουμε στην κάθαρση του νοητικού, του συναισθηματικού σώματος και της ενέργειάς μας.
• Ενισχύουμε την δημιουργική αυτοέκφραση της καθεμιάς και ολόκληρης της ομάδας, χορεύουμε, παίζουμε θέατρο και δημιουργούμε ζωγραφιές, πήλινα, μάσκες, διαδήματα, ζώνες, λουλούδια και μαγικά αντικείμενα, γεμάτα προσωπικά σύμβολα, μεράκι και αγάπη.
• Προάγουμε την αυτοπροστασία, τη διάκριση, ενώνουμε τα κομμάτια του εαυτού.
• Επιδιώκουμε την επούλωση, την απελευθέρωση και την ολοκλήρωση.
• Βιώνουμε αγάπη για τον εαυτό, ελπίδα, χαρά, υπέροχο παιχνίδι και μοίρασμα με τις άλλες γυναίκες.

                                                                                                                                                                             Βάσω Παπάλη

Τι σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στη σύγχρονη γυναίκα και τις θεές του αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου;

Η δραματοθεραπεύτρια Βάσω Παπάλη πιστεύει ότι οι μύθοι για το θηλυκό στοιχείο είναι ένα μέσον που βοηθά στην κατανόηση των αρχετύπων, που λειτουργούν μέσα στην ψυχολογία και την προσωπικότητα. Μπορεί να είναι πολύ μακρινοί χρονικά, αλλά εμπεριέχουν αιώνιες αξίες αφού οι μύθοι δημιουργήθηκαν για να εμπνεύσουν τότε, όπως και τώρα, υπενθυμίζοντας την ιερότητα της ύπαρξης. Στη δραματοθεραπεία της, χρησιμοποιεί μύθους, παραμύθια, λογοτεχνικά και θεατρικά έργα και άλλα προκειμένου να εξυπηρετηθεί η λειτουργία της μεταφοράς ρόλων και καταστάσεων με στόχο την επεξεργασία αντίστοιχων ρόλων και καταστάσεων της ζωής.

Η αρχή έγινε με την εξερεύνηση του μύθου της Μήδειας που αποτελεί «από χίλιες πλευρές» ένα από τα αρχέτυπα της μητέρας.

Της Μεγάλης Μητέρας όπως λατρεύτηκε για χιλιάδες χρόνια από τους προϊστορικούς λαούς σε όλα τα μήκοι και τα πλάτη της γης, αλλά και της μάνας όλων των ανθρώπινων πλασμάτων επί του πλανήτη. Έζησε ανά τους αιώνες και θα «ζει» πάντα, μέσα από κάθε γυναίκα, εμποδίζοντας, στερώντας, καταπιέζοντας τα παιδιά της με τους πιο λεπταίσθητους τρόπους. Θα είναι εκεί χωρίς οίκτο, όσο η ίδια η γυναίκα δεν αντιμετωπίζεται με αγάπη, σεβασμό , φροντίδα, προστασία, ελευθερία, βοήθεια και παιδεία σε αυτό το έργο της ανατροφής των επόμενων γενεών.

Έτσι γεννήθηκε η ιδέα της ενίσχυσης γυναικών ελεύθερων, συνειδητών, εμπνευσμένων, που ευρισκόμενες στο μητρικό ρόλο, θα μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους ακριβώς τα αγαθά της ελεύθερης συνείδησης και του γενναιόδωρου ψυχισμού. Ακολουθώντας αυτά τα ιδεώδη, οδηγήθηκε στα θηλυκά Αρχέτυπα των θεαινών της Αρχαιότητας, έτσι όπως μας παραδόθηκαν πριν την έλευση της πατριαρχίας. Για τις σύγχρονες γυναίκες οι Θεές υπάρχουν σαν ψυχολογικά πρότυπα. Κάθε γυναίκα μπορεί να νιώθει πιο κοντά σε μια ή περισσότερες θεές, ανάλογα με τα στοιχεία που αλληλεπιδρούν, όπως η οικογένεια, οι καταβολές, οι συνθήκες και η διάθεση για αλλαγή.