Εργαστήριο Δραματοθεραπείας

«Παναγιά» – Η γυναικεία ταυτότητα μέσα από τα Αρχέτυπα των θεαινών της αρχαιότητας»

ΠΑΝΑΓΙΑ

 Αυτή η μορφή της Μεγάλης Μητέρας επιβλήθηκε από το χριστιανικό δόγμα στον δυτικό κόσμο και όχι μόνο, και εξαφάνισε οριστικά εδώ και 2000 χρόνια όλες τις άλλες μορφές της που προηγούνται από την αυγή της ανθρωπότητας επί της γης. 

Ανεξάρτητα από την αγιότητα του προσώπου που έφερε τον Ιησού Χριστό προς χάριν των ανθρώπων, η πρόθεση των εκκλησιαστικών πατέρων συνίστατο στο να προβληθεί ένα και μόνο πρόσωπο του θηλυκού:
Παρθένος, Μητέρα, δοχείο της θεότητας επί της γης, αποστερημένο από την δική της θεότητα, ως το άλλο μισό του ουρανού, σε καθρέφτισμα της Θηλυκής Αρχής του σύμπαντος. 

   Το συγκεκριμένο Αρχέτυπο επηρέασε καθοριστικά τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων την τελευταία δυσχιλιετία, και είναι πολύ σημαντικό για τις γυναίκες να το προσεγγίσουμε με τα δικά μας μάτια του σήμερα. 

Στο συγκεκριμένο εργαστήρι δραματοθεραπείας θα δουλέψουμε:

Με τα δικά μας εσωτερικά παιδιά, την αναγνώριση, την προσέγγιση, την αποκατάσταση και τη σύνδεσή μας μαζί τους. Η εργασία με τα εσωτερικά μας παιδιά, πάντα δυναμώνει, ζωογονεί και ολοκληρώνει όλη μας την ύπαρξη. 

Για μας τις γυναίκες έχει μια μοναδική ωφέλεια για την δική μας μητρότητα, είτε του παρόντος είτε του μέλλοντος.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

Σε αυτές τις τρεις ημέρες, θα διερευνήσουμε το θηλυκό στοιχείο μέσα από το αρχέτυπο της Παναγιάς. Ολόκληρη η εργασία με τις θεές είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας με επίκεντρο τη γυναικεία μας ταυτότητα.

Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού:

• Εγκαθιστούμε ένα περιβάλλον όπου οι γυναίκες να μπορέσουν να νιώσουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη.
• Eξερευνούμε τα αρχέτυπα των Ελληνίδων θεαινών της αρχαιότητας και πως αυτά επηρεάζουν εμάς και τη ζωή μας.
• Συνδεόμαστε με αυτά και ανακαλύπτουμε κρυφές πτυχές του εαυτού, διεισδύοντας βαθύτερα στο ποιες πραγματικά είμαστε.
• Δουλεύουμε βαθιά, μέσα από το σώμα και μέσα από την τέχνη και την τελετουργία.
• Συνδεόμαστε με το κέντρο του εαυτού, «με το εσωτερικό μας παιδί», με την έφηβη που ήμασταν κάποτε.
• Eπεξεργαζόμαστε τις πλάνες και τους φόβους μας.
• Eστιάζουμε στην κάθαρση του νοητικού, του συναισθηματικού σώματος και της ενέργειάς μας.
• Ενισχύουμε την δημιουργική αυτοέκφραση της καθεμιάς και ολόκληρης της ομάδας, χορεύουμε, παίζουμε θέατρο και δημιουργούμε ζωγραφιές, πήλινα, μάσκες, διαδήματα, ζώνες, λουλούδια και μαγικά αντικείμενα, γεμάτα προσωπικά σύμβολα, μεράκι και αγάπη.
• Προάγουμε την αυτοπροστασία, τη διάκριση, ενώνουμε τα κομμάτια του εαυτού.
• Επιδιώκουμε την επούλωση, την απελευθέρωση και την ολοκλήρωση.
• Βιώνουμε αγάπη για τον εαυτό, ελπίδα, χαρά, υπέροχο παιχνίδι και μοίρασμα με τις άλλες γυναίκες.

Τι σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στη σύγχρονη γυναίκα και τις θεές του αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου;

Η δραματοθεραπεύτρια Βάσω Παπάλη πιστεύει ότι οι μύθοι για το θηλυκό στοιχείο είναι ένα μέσον που βοηθά στην κατανόηση των αρχετύπων, που λειτουργούν μέσα στην ψυχολογία και την προσωπικότητα. Μπορεί να είναι πολύ μακρινοί χρονικά, αλλά εμπεριέχουν αιώνιες αξίες αφού οι μύθοι δημιουργήθηκαν για να εμπνεύσουν τότε, όπως και τώρα, υπενθυμίζοντας την ιερότητα της ύπαρξης. Στη δραματοθεραπεία της, χρησιμοποιεί μύθους, παραμύθια, λογοτεχνικά και θεατρικά έργα και άλλα προκειμένου να εξυπηρετηθεί η λειτουργία της μεταφοράς ρόλων και καταστάσεων με στόχο την επεξεργασία αντίστοιχων ρόλων και καταστάσεων της ζωής.

Η αρχή έγινε με την εξερεύνηση του μύθου της Μήδειας που αποτελεί «από χίλιες πλευρές» ένα από τα αρχέτυπα της μητέρας.

Της Μεγάλης Μητέρας όπως λατρεύτηκε για χιλιάδες χρόνια από τους προϊστορικούς λαούς σε όλα τα μήκοι και τα πλάτη της γης, αλλά και της μάνας όλων των ανθρώπινων πλασμάτων επί του πλανήτη. Έζησε ανά τους αιώνες και θα «ζει» πάντα, μέσα από κάθε γυναίκα, εμποδίζοντας, στερώντας, καταπιέζοντας τα παιδιά της με τους πιο λεπταίσθητους τρόπους. Θα είναι εκεί χωρίς οίκτο, όσο η ίδια η γυναίκα δεν αντιμετωπίζεται με αγάπη, σεβασμό , φροντίδα, προστασία, ελευθερία, βοήθεια και παιδεία σε αυτό το έργο της ανατροφής των επόμενων γενεών.

Έτσι γεννήθηκε η ιδέα της ενίσχυσης γυναικών ελεύθερων, συνειδητών, εμπνευσμένων, που ευρισκόμενες στο μητρικό ρόλο, θα μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους ακριβώς τα αγαθά της ελεύθερης συνείδησης και του γενναιόδωρου ψυχισμού. Ακολουθώντας αυτά τα ιδεώδη, οδηγήθηκε στα θηλυκά Αρχέτυπα των θεαινών της Αρχαιότητας, έτσι όπως μας παραδόθηκαν πριν την έλευση της πατριαρχίας. Για τις σύγχρονες γυναίκες οι Θεές υπάρχουν σαν ψυχολογικά πρότυπα. Κάθε γυναίκα μπορεί να νιώθει πιο κοντά σε μια ή περισσότερες θεές, ανάλογα με τα στοιχεία που αλληλεπιδρούν, όπως η οικογένεια, οι καταβολές, οι συνθήκες και η διάθεση για αλλαγή.

Βάσω Παπάλη